Om met succes het spectaculaire te fotograferen, is het essentieel om verder te denken dan het afgebeelde landschap, de architecturale locatie of het evenement.
Om het spectaculaire te fotograferen, is je eigen, authentieke reactie het belangrijkste. Een geweldige compositie en de juiste brandpuntsafstand van de lens benadrukken visueel aantrekkelijke elementen in de scène. Evenzo zal het regelen van belichting, dynamisch bereik, witbalans en focus zorgen voor een geweldig technisch resultaat.
Spectaculaire zonsondergang bij Ushuaia
Een spectaculaire zonsondergang moet toch wel een van de mooiste bezienswaardigheden zijn die er is. Ik had het geluk om deze ongelooflijke zonsondergang te fotograferen tijdens een helikoptervlucht boven de Beagle-kanaal in de buurt van de stad Ushuaia, helemaal onderaan Argentinië.
Het was geen gemakkelijke foto om te maken. De piloot drong aan om ons terug naar de basis te krijgen voordat de nacht afdaalde. Daardoor leken we behoorlijk snel te vliegen.
Ik maakte de foto met mijn toenmalige Canon 5D Mark II bij de relatief bescheiden sluitertijd van 1/250 seconde bij f/4. Ik heb de gevoeligheid van mijn camera ingesteld op ISO 400, wat naar de huidige maatstaven een relatief bescheiden snelheid is.
Scherptediepte was geen probleem, omdat alles zich op een behoorlijke afstand van de camera bevond. De scherpte was echter een punt van zorg en ik merkte dat ik fotografeerde vanaf de achterbank van een vrij kleine helikopter met ramen die niet helemaal schoon waren.
En dit ondanks het feit dat ik er zeker van was dat de ramen zouden worden schoongemaakt voorafgaand aan het boeken en betalen van de vlucht.
Reflectie verminderen en scherpte maximaliseren
Fotograferen door glas of perspex is altijd problematisch bij het maken van foto’s vanuit een vliegtuig of helikopter.
Ik heb de deur van een helikopter laten verwijderen, maar het is zeldzaam om op deze manier te worden ondergebracht en meestal is het beste wat je kunt doen een voorstoel scoren op een helikopter met relatief vlakke, schone ramen.
De realiteit is dat je je best moet doen om reflecties en het onvermijdelijke verlies aan scherpte dat optreedt als je door vuile ramen fotografeert, te beheersen.
In het geval van de bovenstaande foto had ik niet alleen vuile ramen om mee om te gaan, ik merkte ook dat ik door gebogen perspex moest fotograferen.
Om reflectie te minimaliseren, plaatste ik het voorste element van de lens van mijn camera zo dicht mogelijk bij het perspex zonder dat de twee elkaar echt konden raken.
Als ze de trilling van de helikopter zouden aanraken, zou de camera tijdens de belichting bewegen. Onscherpe foto’s zouden het gevolg zijn van dit soort cameratrillingen.
Ik moest ook mijn lichaam manoeuvreren, terwijl ik ervoor moest zorgen dat mijn veiligheidsgordel vast bleef zitten, in een nogal lastige hoek om de lens van de camera parallel aan het perspex venster te houden.
Deze actie hielp om elk verlies aan scherpte te verminderen en ook om de kans te minimaliseren dat licht van het oppervlak van het perspex terug in de lens weerkaatst.
Het zorgde niet voor een bijzonder comfortabele ervaring, maar aangezien ik reis om foto’s te maken, is het gewoon een van de vele ongemakken die je moet verdragen om prachtige, levensbevestigende foto’s te maken.
Ondanks de moeilijkheid bij het maken van de foto, ben ik erg blij met het resultaat, want het is een visueel dynamisch beeld dat de herinnering aan die geweldige zonsondergang nog vele jaren zal helpen behouden.
